"Lalka" to jedna z najważniejszych powieści polskiego pozytywizmu, napisana przez Bolesława Prusa w latach 1887-1889. Lalka jako powieść realistyczna przedstawia panoramiczny obraz społeczeństwa warszawskiego drugiej połowy XIX wieku.
Głównym bohaterem jest Stanisław Wokulski, którego złożona biografia stanowi oś fabuły. Pochodzący z zubożałej szlachty, przeszedł drogę od subiekta w sklepie Hopfera, przez zesłańca politycznego, do bogatego kupca i przedsiębiorcy. Jego tragiczna miłość do arystokratki Izabeli Łęckiej stanowi główny wątek powieści. Czas i miejsce akcji obejmują głównie Warszawę lat 1878-1879, choć poprzez retrospekcję poznajemy także wcześniejsze wydarzenia, w tym udział Wokulskiego w wojnie rosyjsko-tureckiej. Miejsca akcji w Warszawie to między innymi sklep Wokulskiego, kamienica Łęckich, Powiśle czy Łazienki.
Powieść porusza szereg istotnych motywów, takich jak miłość romantyczna, konflikt między starym a nowym porządkiem społecznym, przemiana społeczeństwa, patriotyzm oraz konflikt między nauką a uczuciem. Lalka najważniejsze informacje dotyczą także nowatorskiej konstrukcji narracyjnej, łączącej narrację trzecioosobową z pamiętnikiem starego subiekta Rzeckiego. Jako powieść realistyczna, dzieło szczegółowo oddaje realia epoki, problemy społeczne i gospodarcze, a także mentalność różnych warstw społecznych. Zakończenie powieści pozostaje otwarte - losy Wokulskiego nie zostają jednoznacznie wyjaśnione, co daje pole do różnych interpretacji i hipotez dotyczących jego dalszych losów.
