"Laura i Filon" - analiza i interpretacja
"Laura i Filon" to utwór napisany w formie dialogu, który swoją melodyjnością przypomina piosenkę. Jest to liryka pośrednia o tematyce miłosnej, gdzie uczucia wyrażane są często za pomocą hiperbol i wykrzyknień. Karpiński stosuje liczne metafory jak "W twej pięknej twarzy wszystkie uwięzły nadzieje moje i siły" oraz stylizację wiejską poprzez wprowadzenie elementów takich jak jawar, koszyk malin czy wieniec.
Sielanka rozpoczyna się monologiem Laury, która spiesząc na spotkanie z ukochanym, zbiera maliny do koszyka. Na miejscu nie zastaje Filona, co wprowadza ją w rozpacz - z żalu rozbija koszyk o drzewo. Wkrótce pojawia się Filon, który żartobliwie ukrywał się w krzakach. Po wyjaśnieniach i przeprosinach, kochankowie zapewniają się o wzajemnej miłości.
Pianie koguta zwiastuje konieczność rozstania. Laura, żegnając się, prosi księżyc, by nie oświetlał drogi Filonowi, gdyby ten chciał spotkać się z inną dziewczyną - Dorydą. Co ciekawe, bohaterowie nie są prawdziwymi pasterzami, lecz arystokratami zafascynowanymi życiem wiejskim, co odzwierciedla modną wówczas idealizację wsi.
Ciekawostka: Sentymentalizm prowincjonalny, którego przedstawicielem był Karpiński, idealizował wieś jako miejsce autentycznych uczuć i prostoty życia, przeciwstawiając ją zepsutemu życiu dworskiemu.
W utworze odnajdziemy kluczowe motywy literackie: miłości sentymentalnej, arkadii, tęsknoty, wsi oraz natury, która stanowi tło dla uczuć bohaterów.