Sielanka jest gatunkiem charakterystycznym dla literatury, wywodzącym się z poezji greckiej. Przedstawia mitologiczne przygody oraz codzienne problemy bohaterów stylizowanych na mieszkańców wsi, prowadzących spokojne życie na łonie natury.
Geneza autora
Utwór "Laura i Filon" został napisany przed rokiem 1780 i opublikowany po raz pierwszy w zbiorze poezji "Jabłonki wierszem i przykłady obyczajne". Dedykowany był księciu Adamowi Czartoryskiemu.
Znaczenie i miejsce akcji utworu
Opowieść podejmuje temat miłości pastora i pasterki, toczącej się na tle natury od późnego wieczora do wczesnego poranka na wsi, pod umówionym jaworem. Najważniejszym motywem są miłosne spotkania na tle przyrody oraz motyw arkadii jako miejsca zamieszkanego przez prostych ludzi wiodących szczęśliwe życie w harmonii z naturą.
Cechy sielanki
- "czule serce" jako główny temat utworu,
- obecność nawiązań do polskiego folkloru i rodzimej kultury,
- rytmiczność i płynność,
- obecność paralelizmu tematycznego,
- uczucia bohaterów ukazane przez odwołanie do świata przyrody,
- arkadyjski świat przedstawiony.
Interpretacja utworu
Utwór rozpoczyna monolog Lawxy, spieszącej się na spotkanie z Filonem. Dziewczyna jest spóźniona, zabiera koszyk z malinami, wieniec dla swojego kochanka i biegnie na umówione spotkanie. Gdy dochodzi pod jawor, nie zastaje Filona, podejrzewając go o zdradę. Mimo rozważań o innych przyczynach jego nieobecności, w gniewie trzaska koszyk i wyrzuca wieniec. Niespodziewanie wychodzi Filon, który obserwował jej reakcję na jego brak. Kochankowie godzą się i wyznają sobie miłość, a spotkanie kończy się o świcie, gdy Laura, obawiając się reakcji matki na swoją nieobecność, postanawia wrócić do domu.
"Dzięki tłumaczeniu przyszedłem" — powiedział Napoleon.
