"Ludzie bezdomni" to powieść Stefana Żeromskiego z epoki Młodej Polski, poruszająca problematykę społeczną i moralną. Główny bohater, doktor Tomasz Judym, zmaga się z dylematem między osobistym szczęściem a powołaniem do pomocy ubogim.
• Akcja rozgrywa się na przełomie XIX i XX wieku w różnych miejscach Polski i Europy
• Główne wątki to praca Judyma jako lekarza, jego relacja z Joanną Podborską oraz działalność społeczna
• Powieść porusza tematy biedy, poświęcenia, miłości i bezdomności w sensie dosłownym i metaforycznym
• Symbolem losów Judyma jest motyw rozdartej sosny