Mit o Narcyzie
Historia Narcyza zaczyna się od przepowiedni wieszcza Tejrezjasza, który przewidział, że chłopiec umrze, jeśli ujrzy swoje odbicie. Narcyz wyrósł na niezwykle pięknego młodzieńca, ale był przy tym wyjątkowo dumny i egoistyczny, odrzucając uczucia wszystkich, którzy się w nim zakochiwali.
Jedną z jego adoratorek była nimfa Echo, która nieszczęśliwie zakochała się w Narcyzie, ale została przez niego odrzucona i z rozpaczy zmarniała. Za jego okrucieństwo bogini Artemida zesłała na Narcyza karę - sprawił, że młodzieniec zakochał się we własnym odbiciu w tafli wody. Nie mogąc oderwać się od swojego wizerunku, Narcyz zmarł z tęsknoty, a z jego krwi wyrosły kwiaty nazwane później jego imieniem.
Mit pełni kilka ważnych funkcji. W aspekcie poznawczym wyjaśnia pochodzenie zjawiska echa oraz kwiatów narcyzów. Natomiast jego funkcja dydaktyczna przekazuje mądrości o miłości: nadmierna miłość do siebie prowadzi do zguby, nieodwzajemniona miłość przynosi cierpienie, a nie wszyscy ludzie zasługują na nasze uczucia.
Warto zapamiętać! Postać Narcyza stała się archetypem osoby nadmiernie skupionej na sobie i pozbawionej empatii. Stąd współcześnie używamy pojęcia "narcyzm" na określenie zaburzenia osobowości charakteryzującego się przesadnym poczuciem własnej wartości.