Bunt Cezarego Baryki w "Przedwiośniu"
Główny bohater "Przedwiośnia", Cezary Baryka, to postać, której buntowniczość kształtuje się w trudnych czasach rewolucji bolszewickiej. Jego sprzeciw przybiera różne formy i ewoluuje wraz z jego dojrzewaniem. Początkowo Cezary buntuje się przeciwko matce i nauce, co jest typowe dla nastolatków.
Później jego bunt nabiera głębszego wymiaru - przyłącza się do rewolucjonistów, wierząc w ich ideały. Dopiero traumatyczne wydarzenia, jak śmierć matki czy praca przy wywożeniu zwłok, zmieniają jego postrzeganie rewolucji. Zaczyna dostrzegać, że za pięknymi hasłami kryje się często brutalna rzeczywistość.
W miarę dojrzewania Cezary sprzeciwia się niesprawiedliwości społecznej, którą obserwuje zarówno w luksusowej Nawłoci, jak i w biednych częściach odrodzonej Polski. Szuka odpowiedzi u różnych autorytetów - rozmawia z Gajowcem, reprezentującym program rządowy, i z Lulkiem, przedstawicielem komunistów.
Zwróć uwagę! Cezary nie znajduje idealnej drogi wśród istniejących idei - jego bunt nie jest ślepy, ale krytyczny. To pokazuje, jak z młodzieńczego sprzeciwu rodzi się świadoma postawa wobec rzeczywistości.