Charakterystyka dialektów polskich
Dialekt mazowiecki to ten z mazurzeniem i wymową "kie, gie" zamiast "ke, ge". Mieszkańcy mówią "nogie, rękie" i "lytr" zamiast "litr". To najbardziej odrębny z polskich dialektów.
Dialekt małopolski poznasz po nosowej wymowie "ą" i "ę" oraz częstym używaniu partykuły "że" - "weźże, idźże". Ma charakterystyczny zaśpiew, który od razu rzuca się w uszy.
Dialekt wielkopolski nie ma mazurzenia, ale za to upraszcza grupy spółgłoskowe - "leki" zamiast "lekki", "stasze" zamiast "starsze". Charakterystyczne są też formy typu "kawalyrzo, sołtysi".
Dialekt śląski wyróżnia się twardą wymową "cz, sz, ż" oraz możliwością tworzenia czasu przyszłego w formie "byda godała". Język kaszubski ma sporny status - jedni uważają go za odrębny język, inni za dialekt.
Pamiętaj: Każdy dialekt ma równą wartość językową - to bogactwo, a nie "gorszy" sposób mówienia.