Nieosobowe formy czasownika
Czasowniki mogą występować w formach, które nie wskazują na konkretną osobę. Najłatwiejszą do rozpoznania jest bezokolicznik - ta forma zawsze kończy się na -ć (np. tańczyć, pracować) i jest nieodmienna.
Imiesłowy przymiotnikowe dzielą się na dwa rodzaje: czynne zkonˊcoˊwką−ący,−ąca,−ące,np.sˊpiewający,klaszczące oraz bierne zakonˊczonena−ny,−na,−nelub−ty,−ta,−te,np.zamoˊwiony,dotknięta. Odmieniane są jak przymiotniki - przez przypadki, liczby i rodzaje.
Imiesłowy przysłówkowe również mają dwa typy: współczesne zkonˊcoˊwką−ąc,np.idąc,milcząc i uprzednie zakonˊczonena−wszy,−łszy,np.zrobiwszy. Te formy są nieodmienne i pomagają opisać czynność dodatkową.
💡 Wskazówka: Formy zakończone na -no, -to (np. podpalono, pominięto) tworzą zdania bezpodmiotowe - nie mówią kto wykonał czynność. Możesz je użyć tylko w trybie oznajmującym lub przypuszczającym (np. pominięto by).
Istnieją też czasowniki nieosobowe bez bezokolicznika, takie jak trzeba, można czy należy. Choć są nieodmienne, niektóre przyjmują formy trybu (trzeba by) lub czasu (można było, można będzie).