Rodzaje orzeczeń w języku polskim
Orzeczenie czasownikowe to najprostszy rodzaj orzeczenia. Składa się tylko z czasownika i zazwyczaj jest jednym słowem. Mówi nam, co ktoś robi lub co się z kimś dzieje. Przykłady to: biega, skacze, piszczę, świta, liże, kliknął, pisało.
Orzeczenie imienne jest bardziej złożone i składa się zawsze z dwóch elementów. Pierwszy element to tzw. łącznik, czyli czasownik: być, zostać (kimś) lub stać się (kimś). Drugim elementem jest orzecznik, który określa cechę podmiotu. Przykłady to: będzie spóźniona, stanie się pisaką, zostanie jedyna, była jajkiem, stanie się lubiany.
Uważaj, aby nie mylić orzeczeń! "Będzie biegać" nie jest orzeczeniem imiennym, lecz czasownikowym, ponieważ "biegać" jest czasownikiem, a nie orzecznikiem. Natomiast "zostanie sama", "będzie szybka" czy "stanie się brzydka" to poprawne przykłady orzeczeń imiennych.
Wskazówka: Aby rozpoznać orzeczenie imienne, zadaj pytanie: "Kim/czym jest podmiot?" lub "Jaki jest podmiot?". Jeśli znajdziesz odpowiedź z łącznikiem, to masz orzeczenie imienne!