Destrukcyjna siła miłości i samotność bohatera
Nieszczęśliwe uczucie Wokulskiego do Izabeli prowadzi do jego emocjonalnego upadku. Miłość, zamiast dawać szczęście, staje się źródłem cierpienia i życiowej porażki. Wokulski, człowiek inteligentny i przedsiębiorczy, traci racjonalne podejście do życia przez swoje niespełnione uczucie.
Mimo zdobytego bogactwa i pozycji społecznej, Wokulski pozostaje głęboko samotny. Jest postacią tragiczną - niezrozumiany przez otoczenie, nie pasuje do żadnej z warstw społecznych. Arystokracja traktuje go jak parweniusza, mieszczaństwo nie rozumie jego idealistycznych dążeń, a dla biedoty pozostaje zbyt odległy.
💡 Ciekawostka: Samotność Wokulskiego symbolizuje los wielu pozytywistycznych reformatorów, których ideały rozbijały się o zastane struktury społeczne i mentalność Polaków w XIX wieku.
Ta samotność i wyobcowanie bohatera stanowią uniwersalny problem człowieka rozdartego między ideałami a rzeczywistością, między pragnieniami a możliwościami ich realizacji.