Filozofia i sztuka renesansu
Filozofowie renesansu odeszli od średniowiecznego teocentryzmu na rzecz antropocentryzmu. Ta zmiana perspektywy otworzyła drogę krytycznemu myśleniu i podważaniu dawnych dogmatów. Wielcy myśliciele, jak Erazm z Rotterdamu, głosili, że przestrzeganie ewangelicznych zasad zapewnia zbawienie, a głupota i zabobon są przeszkodami do szczęścia. Z kolei Niccolo Machiavelli twierdził, że władca może czynić zło, jeśli zapewni to korzyści państwu.
Sztuka renesansu rozwijała się w wielu kierunkach. W malarstwie pojawiły się tematy mitologiczne, portrety i pejzaże. Rzeźba nawiązywała do antyku poprzez nagie postacie, portrety i motywy mitologiczne. Architektura charakteryzowała się harmonią i regularnością - powstawały budynki z półkolistymi łukami, kolebkowymi sklepieniami i kasetonowymi stropami.
Literatura renesansowa początkowo tworzona była po łacinie, jednak z czasem zaczęto pisać w językach narodowych. Przyczynił się do tego rozwój drukarstwa, dzięki któremu książki trafiały do szerszego grona czytelników. Powstały nowe gatunki literackie, takie jak nowela i powieść.
💡 Ideałem człowieka renesansu był ktoś, kto cenił moralną i intelektualną doskonałość, interesował się życiem doczesnym i potrafił odnajdywać piękno zarówno w cierpieniu, jak i w zabawie.