Środki stylistyczne w literaturze
Rym to powtórzenie podobnych zakończeń wyrazów. Możemy wyróżnić rymy dokładne i niedokładne oraz męskie i żeńskie. Rymy nadają tekstom melodyjność i sprawiają, że łatwiej je zapamiętać.
Epitet jest określeniem rzeczownika, które nadaje mu dodatkowych cech, np. "rwąca rzeka". Z kolei uosobienie (personifikacja) nadaje przedmiotom lub zjawiskom cechy ludzkie, jak w zdaniu "słońce uśmiecha się". Podobnym środkiem jest ożywienie, które przypisuje cechy istot żywych rzeczom nieożywionym, np. "czas biegnie" czy "nadzieja umiera".
Przenośnia (metafora) to zaskakujące zestawienie słów tworzące nowe znaczenie, jak "zakazany owoc" czy "bać się własnego cienia". Alegoria natomiast oprócz znaczenia dosłownego ma znaczenie ukryte - sowa symbolizuje mądrość, a lis chytrość i przebiegłość. Symbol podobnie jak alegoria ma wiele znaczeń ukrytych, np. róża może oznaczać miłość, życie czy troskę.
Ciekawostka! Środki stylistyczne nie są zarezerwowane tylko dla poezji - używamy ich codziennie w mowie potocznej, często nawet o tym nie wiedząc. Kiedy mówisz "umieram z głodu" stosujesz metaforę!
Anafora polega na powtarzaniu tych samych słów na początku kolejnych wersów, np. "Z czasem kwitnące... Z czasem drzewa...". Apostrofa to bezpośredni zwrot do osoby, idei lub zjawiska, np. "O Persefono...". Z kolei pytanie retoryczne to takie, na które nadawca nie oczekuje odpowiedzi.
Porównanie wskazuje na podobieństwo między dwoma rzeczami przy użyciu słów jak, jakby, niby, niczym czy na kształt. Archaizm to wyraz, który wyszedł z użycia, np. "waspan" czy "celebratka".