Środki stylistyczne
Epitet to określenie rzeczownika, które podkreśla cechy i uplastycznia opis. Na przykład "leśne niebo" nadaje obrazowi dodatkowy wymiar, pokazując jego charakter.
Metafora zestawia wyrazy o niedosłownym znaczeniu, jak w zdaniu "Widok rozdarł me serce". Ten środek stylistyczny zaskakuje czytelnika, podkreśla emocje i nadaje tekstowi głębsze znaczenie.
Ożywienie nadaje przedmiotom i zjawiskom cechy żywe ("rzeka biegnie u stóp gór"), podczas gdy uosobienie idzie dalej i przypisuje im cechy ludzkie ("bezsilność krzyczała ze wściekłości"). Oba środki dynamizują opis i zwiększają jego obrazowość.
Porównanie zestawia podobne elementy za pomocą spójników, np. "jabłko czerwone jak krew". Wyróżniamy też porównanie homeryckie – rozbudowaną wersję, która tworzy samodzielny obraz.
💡 Zdrobnienia ("zajączek") nadają pozytywne znaczenie, a zgrubienia ("wąsiska") - zazwyczaj negatywne. Zapamiętaj to, bo nauczyciele często o to pytają!
Przerzutnia przenosi część zdania do następnego wersu, nadając tekstowi rytm i wzmacniając napięcie. Eufemizm zastępuje niegrzeczne stwierdzenia łagodniejszymi, a archaizm to przestarzały wyraz nadający klimat dawnych czasów.
Na koniec alegoria ma jednoznaczne znaczenie sowa=mądrosˊcˊ, a symbol jest wieloznaczny (ogień może symbolizować siłę, namiętność lub zagrożenie). Oba te środki stylistyczne są ważnymi elementami kompozycyjnymi, które nadają tekstom głębię.