Rzeczownik i jego cechy
Rzeczownik odpowiada na proste pytania: kto? lub co? Na przykład: kto? - mama, nauczyciel; co? - książka, radość. W zdaniu może pełnić różne funkcje: podmiotu (Ania czyta), przydawki (książka Ani), dopełnienia (daję Ani), okolicznika (idę z Anią) lub orzecznika (ona jest nauczycielką).
Każdy rzeczownik odmienia się przez przypadki (mianownik, dopełniacz, celownik itd.) oraz liczby (pojedyncza i mnoga). Ma też określony rodzaj gramatyczny (męski, żeński lub nijaki). Te cechy pomagają nam prawidłowo łączyć rzeczowniki z innymi wyrazami.
Rzeczowniki dzielimy na różne kategorie: własne (Warszawa, Wisła) i pospolite (miasto, rzeka); żywotne (kot, człowiek) i nieżywotne (stół, kamień); osobowe (uczeń, lekarka) i nieosobowe (pies, drzewo); konkretne (dom, piłka) i abstrakcyjne (miłość, czas).
Ciekawostka! Rzeczowniki to największa grupa wyrazów w języku polskim - stanowią ponad połowę wszystkich słów w słowniku. Bez nich trudno byłoby opisać cokolwiek!
Rzeczowniki nazywają wszystko wokół nas: osoby (mama, kolega), zwierzęta (pies, motyl), przedmioty (lampa, długopis), zjawiska (burza, tęcza), cechy (piękno, mądrość) oraz czynności (bieg, skok). Potrafisz podać swoje przykłady do każdej kategorii?