Sielanki Franciszka Karpińskiego - charakterystyka gatunku
Sielanki Franciszka Karpińskiego to utwory wpisujące się w nurt sentymentalizmu, stanowiące przykład tzw. sielanki czułej. Sielanka to gatunek literacki ukazujący wyidealizowany obraz życia na wsi, gdzie dużą rolę odgrywa natura i bliskość przyrody.
Definicja: Sielanka to utwór, którego akcja rozgrywa się w wiejskiej, wyidealizowanej scenerii, a bohaterowie są wystylizowani na pasterzy.
Karpiński czerpał inspirację z tradycji sielanki popularnej na przełomie renesansu i baroku, jednocześnie wprowadzając innowacje charakterystyczne dla sentymentalizmu. Jego podejście do poezji zbliżone jest do postulatów Jeana-Jacques'a Rousseau, kładąc nacisk na:
- Słuchanie głosu serca
- Naturalną miłość jako źródło szczęścia
- Indywidualne przeżycia jako inspirację dla artysty
Highlight: Franciszek Karpiński jest twórcą odmiany sielanki zwanej sielanką czułą, gdzie podmiot liryczny wyraża przeżycia wewnętrzne, których świadkiem jest przyroda.
Charakterystyczne cechy sielanek Karpińskiego to:
- Skonwencjonalizowana sceneria arkadyjskawiesˊ,księz˙yc
- Bohaterowie stylizowani na pasterzy, ale przesadni uczuciowo
- Rodzime realia polskiegatunkirosˊlinizwierząt
- Uproszczony, naturalny język przypominający mowę potoczną
- Śpiewność właściwa utworom ludowym
Example: Przykładem sielanki czułej Karpińskiego jest utwór "Laura i Filon", który ukazuje kochanków zapewniających się o sile uczucia w skonwencjonalizowany sposób.
