Geneza i charakterystyka Sonetów Mikołaja Sępa Szarzyńskiego
Sonety Mikołaja Sępa Szarzyńskiego zostały opublikowane w zbiorze "Rytmy abo wiersze polskie" dopiero 20 lat po śmierci poety. Początkowo niedocenione, zyskały uznanie dopiero w XIX wieku.
Sonet jako gatunek literacki w twórczości Sępa Szarzyńskiego osiągnął doskonałość formalną. Składa się z 14 wersów ułożonych w cztery strofy, z których dwie pierwsze mają charakter opisowy, a dwie ostatnie - refleksyjny.
Definicja: Sonet w odmianie włoskiej składa się z 2 strof po 4 wersy i 2 strof po 3 wersy, natomiast w odmianie francuskiej to 3 strofy po 4 wersy i ostatnia strofa dwuwersowa.
Utwory Sępa Szarzyńskiego charakteryzują się bogactwem środków artystycznych, takich jak:
- Oksymorony
- Paradoksy
- Metafory
- Symbole
- Wyliczenia
- Zdania wielokrotnie złożone
- Inwersje
- Przerzutnie
Highlight: Środki stylistyczne w Sonetach Sępa-Szarzyńskiego wprowadzają dramatyzm do utworów i skłaniają czytelnika do uważnej lektury oraz poszukiwania głębszych sensów.
W Sonetach Mikołaja Sępa Szarzyńskiego można odnaleźć typowe dla baroku motywy:
- Życie człowieka jako nieustanna walka
- Vanitas - marność rzeczy doczesnych
Vocabulary: Vanitas to motyw w sztuce baroku podkreślający przemijalność życia i marność dóbr doczesnych.
Interpretacja sonetów Sępa Szarzyńskiego pozwala zrozumieć kondycję człowieka epoki baroku - słabego, rozdartego, wierzącego w Opatrzność, ale jednocześnie obdarzonego wolną wolą.