Alternatywny zapis:

hitlerowskiej propagandy. Malują na murach literę V (znak zwycięstwa) i kotwice (symbol Polski Walczącej). Zrywają faszystowskie flagi, oblewają farbą plakaty i obwieszczenia okupanta. Rudy projektuje szablony do malowania wielkich napisów oraz urządzenie do wywieszania polskich flag na drutach tramwajowych i latarniach. Alek wsławia się zdjęciem z pomnika Mikołaja Kopernika niemiecki tablicy i odsłonięciem przedwojennej płyty w języku polskim. Zośka nie tylko uczestniczy w akcjach harcerzy, lecz także planuje je i koordynuje. Wkrótce zostaje komendantem jednego z warszawskich hufców. We wrześniu 1940 roku, w ramach przygotowań do zbrojonego wystąpienia przeciwko Niemcom, Zośka organizuje pod Warszawą ćwiczenia podlegających mu zastępów. Około 100 harcerzy uczestniczy w grach terenowych, dyskutuje o przyszłym powstaniu i pracy dla wolnej Polski. W listopadzie 1942 r. Zośka, Rudy, Alek i ich koledzy przechodzą wojskowe przeszkolenie i zostają włączeni do Grup Szturmowych Szarych Szeregów - stają się żołnierzami podziemnej armii. W noc sylwestrową z 1942/1943 r. Zośka i Rudy biorą udział w swojej pierwszej akcji zbrojnej - wysadzeniu niemieckiego pociągu z bronią. W mieszkaniu aresztowanego członka grup szturmowych gestapo znajduje adres Rudego. O świcie 23 marca 1943 r. chłopak zostaje aresztowany i przewieziony na Pawiak. Oprawcy poddają go straszliwym torturom. Chłopak wielokrotnie traci przytomność, jednak nie wydaje nikogo. Tymczasem przyjaciele przygotowują się do odbicia rudego. Jeden z harcerzy zyskuje informacje o terminach i trasie przewożenia więźnia z miejsca przesłuchań na Pawiak. Po wyrażeniu zgody przez dowództwo AK chłopcy przeprowadzają w okolicy budynku Arsenału udaną akcję uwolnienia przyjaciela z rąk gestapo. W walce ginie kilku gestapowców oraz oficer SS. Niestety, od postrzału w brzuch ranny zostaje też Alek. Skatowany przez gestapo Rudy nie ma szans na przeżycie. Umiera po kilku dniach, jednak wolny i wśród przyjaciół. Zośka towarzyszy mu do końca. Tego samego dnia umiera też Alek. Wkrótce z rozkazu naczelnego w dowództwa AK dochodzi do egzekucji dwóch gestapowców - Szchulza i Langego, którzy znęcali się nad Rudym podczas przesłuchań. Po śmierci przyjaciół Zośka załamuje się psychicznie. Ulgę przynosi mu spisywanie wspomnień o Rudym, którym nadaje tytuł ,,Kamienie na szaniec". Na rozkaz dowództwa AK chłopak wraz ze swoim oddziałem organizuje i przeprowadza na stacji kolejowej w Celestynowie udaną akcję odbicia więźniów przewożonych z Majdanka do Oświęcimia. Następnie dowodzi pechową akcją wysadzenia pociągu pod Czarnocinem - most zostaje tylko lekko uszkodzony, a drużyna ponosi duże straty: ginie czterech żołnierzy podziemia. W sierpniu 1943 r. młodzi ludzie zostają wyznaczeni do likwidacji posterunków niemieckiej żandarmerii. W akcji we wsi Sieczychy ginie Zośka. Autor: Barbara lubowiecka Całość streszczenia pochodzi z : repetytorium ósmoklasisty Nowa era