Mity narodowe i wymowa dramatu
W "Weselu" Wyspiański rozprawia się z mitami narodowymi Polaków. Mit o solidarności między warstwami społecznymi zostaje obnażony - zbliżenie miasta i wsi jest tylko powierzchowne. Dawne urazy, jak rabacja galicyjska z 1846 roku, wciąż dzielą społeczeństwo.
Autor demaskuje również mit chłopa-Piasta oraz chłopa-kosyniera. Mieszkańcy Bronowic, choć chętni do walki, cechują się niską świadomością polityczną i brakiem przywódców. Wyspiański pokazuje, że przywiązanie do tych mitów nie prowadzi do rzeczywistych zmian.
Spotkania bohaterów ze zjawami ukazują ich wewnętrzne rozterki. Pan Młody konfrontuje się z Hetmanem, który zarzuca mu zapomnienie o obowiązku walki o wolność. Dziennikarzowi ukazuje się Stańczyk, wypominając mu bierność. Gospodarz spotyka Wernyhorę, który wręcza mu złoty róg jako symbol szansy na niepodległość.
💡 Wyspiański stworzył "teatr ogromny" - łączący różne gatunki i formy artystyczne, aby stworzyć dzieło totalnie oddające polski charakter narodowy.
W finale dramatu, gdy wszyscy wpadają w chocholi taniec, Wyspiański pokazuje, że polskie społeczeństwo woli uśpienie niż podjęcie rzeczywistej walki o wolność. Jednak wzmianka o wiośnie, kiedy chochoł może zniknąć, daje nikłą nadzieję na przebudzenie narodu w przyszłości.