Wyspiański i geneza "Wesela"
Stanisław Wyspiański to prawdziwy człowiek renesansu Młodej Polski – był nie tylko wybitnym dramaturgiem i reformatorem teatru, ale także malarzem, projektantem mebli i kostiumografem. Choć kandydował na stanowisko dyrektora teatru w Krakowie, nie udało mu się objąć tej posady. Warto wiedzieć, że sam był związany z chłopką, co miało wpływ na jego rozumienie relacji między warstwami społecznymi.
Impulsem do napisania "Wesela" było uczestnictwo Wyspiańskiego w ślubie i weselu przyjaciela, Lucjana Rydla (inteligenta) z Jadwigą Mikołajczykówną (chłopką) w listopadzie 1900 roku. To wydarzenie stało się dla niego pretekstem do głębszej analizy relacji międzyklasowych w polskim społeczeństwie.
W dramacie, który ukazał się w 1901 roku, Wyspiański bezlitośnie obnaża niezdolność Polaków do podjęcia wspólnej walki o niepodległość. Pokazuje, jak klasy społeczne nie potrafią się ze sobą porozumieć – inteligencja jest powierzchowna w swoim zachwycie nad wsią (chłopomania) i niezdolna do czynu, a chłopstwo, choć świadome swojej siły, pozostaje politycznie niedojrzałe i skupione na własnych korzyściach.
💡 Zwróć uwagę, że "Wesele" to nie tylko krytyka społeczna, ale także analiza narodowych mitów! Wyspiański używa postaci zjaw i upiorów, aby obnażyć społeczne wady i wyśmiać stereotypy, z którymi Polacy nie potrafią się rozstać.