Kompozycja i struktura "Wieży"
"Wieża" wykorzystuje kompozycję szkatułkową, gdzie główna historia żołnierza zawiera w sobie opowiadania poboczne - historię Lebbroso i nauczyciela. Każda z tych narracji stanowi odrębną całość, ale razem tworzą spójny obraz ludzkiego cierpienia.
Akcja rozgrywa się w malowniczym Piemoncie, na szczycie góry Mucrone-Aost, w tytułowej wieży strachu oraz domku nauczyciela. Ciekawym zabiegiem jest brak porządku chronologicznego - historia żołnierza rozgrywa się w 1945 roku, Lebbroso w 1782, a nauczyciela między 1908 a 1944 rokiem. Narratorem głównej opowieści jest żołnierz wojsk alianckich przebywający na wakacjach.
Historia Lebbroso to opowieść o człowieku, który stracił rodziców z powodu trądu, sam zachorował i został zmuszony do izolacji w wieży w Aoście. Jego siostra, również chora, dołączyła do niego, ale później zmarła, podobnie jak jego pies. Ostatecznie Lebbroso umiera z głodu, pozostawiając po sobie list i wisiorek od siostry. Jego historia przypomina biblijnego Hioba - obaj zostali dotknięci chorobą, stracili bliskich, ale nie utracili wiary w Boga.
💡 Zwróć uwagę na paralelizm między postaciami - wszyscy bohaterowie doświadczają ogromnego cierpienia, ale reagują na nie w odmienny sposób, co stanowi kluczowy element interpretacji utworu.
Nauczyciel z Turynu również przypomina Hioba - po trzęsieniu ziemi na Sycylii stracił żonę i troje dzieci. Po nieudanej próbie samobójczej wyprowadził się do domu pod górą Mucrone, gdzie żył w izolacji. Ostatecznie pogodził się z życiem i zmarł we śnie. Choć podobnie jak Lebbroso doświadczył niezawinionego cierpienia i straty bliskich, ich postawy różnią się zasadniczo - Lebbroso mimo choroby pragnął żyć i zachował wiarę, podczas gdy zdrowy nauczyciel pragnął śmierci i odrzucił Boga.