Biografia i cechy twórczości Leśmiana
Bolesław Leśmian (właściwie Lesman) żył w latach 1877-1937 i pochodził ze spolszczonej inteligencji żydowskiej. Dzieciństwo spędził na Ukrainie, studiował prawo w Kijowie, a później mieszkał między innymi w Hrubieszowie i Zamościu.
Jego twórczość przełamywała konwencje młodopolskie od samego początku. Charakteryzowała się afirmacją życia, witalizmem i intuicjonizmem oraz językiem pełnym metafor i neologizmów. W późniejszym okresie pojawiły się motywy śmierci i nicości.
Do najważniejszych utworów należą: Sąd rozstajny, Łąka, W malinowym chruśniaku czy Klechdy polskie. Leśmian sięgał do folklorowych motywów i ludowych podań, nadając im nowoczesną formę.
💡 Pamiętaj: Leśmian jest uważany za jednego z czołowych klasyków poezji polskiej, więc jego utwory często pojawiają się na maturze!
Dusiołek i Dziewczyna - ballady o różnych obliczach
"Dusiołek" to ballada oparta na ludowych wierzeniach o zmorze dręczącej śpiących. Bohater Bajdała po męczącym śnie z Dusiołkiem obwinia za swoje koszmary kolejno szkapę, wołu, a na koniec samego Boga.
"Dziewczyna" to symboliczna ballada o dwunastu braciach próbujących uwolnić dziewczynę zza muru. Gdy w końcu się to udaje, okazuje się, że za murem panuje pustka.
W "Dziewczynie" mur symbolizuje przeszkody, dziewczyna - cel marzeń, a pustka - prawdę, że liczy się sam wysiłek, nie osiągnięcie celu. To typowy dla Leśmiana motyw pustki metafizycznej.