Koniec wieku XIX - manifest zrezygnowania
Wyobraź sobie, że żyjesz w czasach, gdy wszystko wokół wydaje się bez sensu - tak czuli się ludzie pod koniec XIX wieku. Kazimierz Przerwa-Tetmajer stał się głosem tego pokolenia, wyrażając ich frustrację i bezradność.
Dekadent to człowiek totalnie zrezygnowany, który nie potrafi znaleźć swojego miejsca w świecie. Nie wie, co ma robić, w co wierzyć, jak żyć - dlatego zwiesza głowę i milczy. To milczenie pokazuje jego całkowitą bezradność.
W tym wierszu podmiot liryczny odrzuca wszystko: bunt (bo przeklinanie to prymityw), ironię (całe życie i tak jest ironią), wzgardę i rozpacz (tylko pogłębiają cierpienie). Używa metafory mrówki pod pociągiem - człowiek jest jak mały owad, który nie ma szans w starciu z potężnymi siłami życia.
Pamiętaj: Ten wiersz to manifest przez negację - poeta pokazuje, czego NIE chce, zamiast mówić, czego chce.
Ostatecznie podmiot liryczny odrzuca też religię, filozofię i naukę - nic nie daje mu odpowiedzi na życiowe pytania. To obraz człowieka, który stracił nadzieję na znalezienie sensu istnienia.