Wojna i okupacja - podstawy epoki
Wojna i okupacja to nazwa epoki literackiej związanej z II wojną światową i jej tragicznymi konsekwencjami. Trwała od 1 września 1939 roku do 8 maja 1945 roku, choć wiele ważnych dzieł powstało jeszcze pod koniec lat 40.
Najważniejszymi pojęciami tego okresu są okupacja z jej terrorem i masowymi egzekucjami oraz Holokaust - zagłada 6 milionów europejskich Żydów. Ludobójstwo odbywało się w obozach zagłady jak Auschwitz czy Treblinka.
Pokolenie Kolumbów to generacja młodych Polaków urodzonych około 1920 roku. Ich tragizm wynikał z konieczności walki przy jednoczesnej chęci normalnego życia i rozwoju.
💡 Zapamiętaj: Nazwa "Pokolenie Kolumbów" pochodzi od wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i odnosi się do młodych ludzi, którzy "odkrywali" dorosłość w czasie wojny.
Literatura tego okresu charakteryzuje się wzorcem tyrtejskim - pochwalą heroizmu i patriotyzmu. Autorzy ukazywali wojnę jako katastrofę, skupiali się na dylematach etycznych i przedstawiali bohaterów w sytuacjach granicznych.
Typy bohaterów to: poeta-żołnierz (wrażliwy, walczący o wolność), bojownik podziemia (odważny patriota), więzień obozu (walczący o przetrwanie) oraz ofiara Holokaustu (godzący się ze swoim losem).