Charakterystyka epoki wojennej
Wyobraźcie sobie, że musicie napisać o najgorszych rzeczach, jakie mogą spotkać ludzi - właśnie tym zajmowali się pisarze okresu wojennego. Literatura wojenna i okupacyjna powstała głównie w latach 1939-1945 i tuż po wojnie, kiedy autorzy próbowali opisać niewyobrażalne okrucieństwo.
Najważniejszą cechą tej literatury jest trauma wojenna - pisarze pokazywali brutalne doświadczenia okupacji, Holokaustu i walki o przetrwanie. Nie owijali w bawełnę, tylko opisywali rzeczywistość takką, jaka była. To właśnie dlatego mówimy o realizmie - autorzy chcieli być świadkami historii.
Egzystencjalizm to kolejna kluczowa cecha - skupiano się na losie pojedynczego człowieka, jego wyborach moralnych i samotności w obliczu absurdu wojny. Literatura ta pełni też rolę świadectwa historycznego, zachowując pamięć o wydarzeniach dla przyszłych pokoleń.
💡 Pamiętaj: Na maturze często pytają o to, jak literatura wojenna łączy funkcję artystyczną z dokumentacyjną!