Ramy czasowe i filozofia Młodej Polski
Młoda Polska rozwijała się w latach 1891-1918 w Polsce, co pokrywa się z europejskim modernizmem lata60.XIX−60.XXwieku. Ten okres zaczął się wydaniem pierwszego tomu "Poezji" Kazimierza Przerwy-Tetmajera, a zakończył odzyskaniem niepodległości.
Filozofowie tej epoki kompletnie zmienili sposób myślenia o człowieku. Arthur Schopenhauer twierdził, że życie to przede wszystkim cierpienie, a szczęście można znaleźć tylko w ucieczce od rzeczywistości. Fryderyk Nietzsche wprowadził koncepcję nadczłowieka - jednostki, która niszczy stare zasady i tworzy nowe.
Henri Bergson z kolei dowodził, że prawdziwe poznanie opiera się na intuicji, nie na rozumie. Jego idea élan vital (pędu życiowego) mocno wpłynęła na artystów tego okresu.
Pamiętaj: Te filozofie kształtowały postawy artystów - jedni uciekali w pesymizm (dekadenci), inni szukali nowych form wyrazu.
Dekadent to typ artysty charakteryzujący się melancholią i pesymizmem. Cierpiał na "chorobę końca wieku", uciekał w sztukę, narkotyki czy hedonizm. Przeciwieństwem był filister - mieszczanin skupiony tylko na pieniądzach, niewrażliwy na piękno.