SATYRY IGNACEGO KRASICKIEGO
Satyra to gatunek literacki pochodzący z antyku, który w formie wierszowanej krytykuje i ośmiesza ludzkie zachowania, obyczaje oraz poglądy społeczne. Wykorzystuje takie środki jak karykatura, drwina, ironia i hiperbola, by dosadniej przedstawić krytykowane zjawiska.
W utworze "Świat zepsuty" (1779) podmiot liryczny krytykuje polskie społeczeństwo za jego liczne wady. Wskazuje na chytrość, bezczelność, brak szacunku dla starszych i fałsz jako główne przyczyny zepsucia świata. Podmiot występuje w pierwszej osobie, możemy go utożsamiać z samym Krasickim - przyjmuje pozycję mentora, który czuje się zobowiązany pouczyć społeczeństwo.
W satyrze "Pijaństwo" autor bierze na tapet jedną z największych słabości narodowych Polaków. Podmiot liryczny opisuje dwa dni hucznych biesiad - imieniny żony i następujące po nich "poprawiny". Zwraca uwagę na negatywne skutki nadmiernego spożywania alkoholu: kłótliwość, problemy zdrowotne, megalomanię narodową i niezdolność do pracy, która prowadzi do problemów materialnych.
⚠️ Warto zapamiętać: Satyry Krasickiego miały nie tylko bawić, ale przede wszystkim uczyć - pokazywały polskie wady narodowe, by skłonić czytelników do refleksji i zmiany postępowania.