Fizjologia płazińców
Układ nerwowy płazińców składa się z dwóch zwojów nerwowych i odchodzących od nich pni. Wirki mają dobrze rozwinięte receptory: chemoreceptory, mechanoreceptory oraz prymitywne oczy (fotoreceptory). Pasożytnicze gatunki posiadają zredukowane narządy zmysłów - mają tylko podstawowe komórki czuciowe.
Płazińce nie mają specjalnego układu oddechowego. Wymiana gazowa zachodzi przez całą powierzchnię ciała, co jest możliwe dzięki ich spłaszczonej budowie. Ciekawostką jest, że pasożyty potrafią oddychać beztlenowo, co pozwala im przetrwać wewnątrz gospodarza.
Wydalanie i osmoregulacja odbywają się dzięki układowi protonefrydianemu, który ma postać kanalików zakończonych komórkami płomykowymi. Jego głównym zadaniem jest utrzymanie równowagi wodno-elektrolitowej.
W rozmnażaniu płazińców dominuje hermafrodytyzm - każdy osobnik posiada jednocześnie męskie i żeńskie narządy płciowe. Chociaż najczęściej rozmnażają się płciowo, niektóre wirki potrafią również rozmnażać się bezpłciowo przez podział poprzeczny.
Wskazówka! Ucząc się o płazińcach, zwróć szczególną uwagę na ich przystosowania do pasożytnictwa - brak układu pokarmowego u tasiemców, redukcja narządów zmysłów i specjalne powłoki ciała to kluczowe adaptacje!