Charakterystyka strunowców i kręgowców
Strunowce wyróżniają się kilkoma kluczowymi cechami, które pojawiają się przynajmniej w pewnym momencie ich życia. Mają strunę grzbietową (elastyczny pręt będący szkieletem osiowym), gardziel łączącą układ oddechowy z pokarmowym oraz cewkę nerwową nad szkieletem osiowym. Dodatkowo posiadają ogon (czasem szczątkowy, jak u człowieka).
Strunowce dzielą się na trzy podtypy: osłonice, bezczaszkowce i kręgowce. Osłonice to proste zwierzęta morskie z otwartym układem krwionośnym i bez układu wydalniczego. Ich nazwa pochodzi od tuniki (osłonki) otaczającej ciało.
Kręgowce to najbardziej rozwinięty podtyp strunowców. W ich ciele można wyróżnić głowę, tułów i ogon. Posiadają szkielet wewnętrzny (chrzęstny lub kostny), zamknięty układ krwionośny oraz kończyny jako narządy ruchu. Ich cewka nerwowa przekształca się w mózgowie i rdzeń kręgowy.
💡 Warto zapamiętać: Główna różnica w budowie strunowców i bezkręgowców polega na odmiennym położeniu narządów wewnętrznych, co wynika z innego formowania się biegunów ciała.
Kręgowce dzielą się na ryby, płazy, gady, ptaki i ssaki. Różnią się między sobą sposobem oddychania skrzela/płuca, środowiskiem życia, temperaturą ciała i pokryciem ciała. Ryby i płazy są zmiennocieplne i bezowodniowe, podczas gdy gady, ptaki i ssaki to owodniowce (z błonami płodowymi). Ptaki i ssaki jako jedyne są stałocieplne - utrzymują stałą temperaturę ciała niezależnie od otoczenia.
Skóra kręgowców pełni funkcje ochronne i regulacyjne. Składa się z naskórka (nabłonek wielowarstwowy) i skóry właściwej (tkanka łączna). Naskórek wytwarza keratynę, która tworzy struktury takie jak łuski, pióra, włosy czy pazury.