Drapieżnictwo i roślinożerność
Drapieżnictwo to relacja, w której jeden organizm (drapieżnik) poluje na inne organizmy (ofiary) jako źródło pokarmu. Drapieżnik czerpie korzyści, a ofiara ponosi straty. Ciekawostką jest, że drapieżniki pełnią ważną funkcję w ekosystemie - dokonują naturalnej selekcji, wybierając często osobniki stare lub chore.
Drapieżniki mają specjalne przystosowania do polowania. Należą do nich: smukłe ciało ułatwiające szybki bieg, ostre kły do rozszarpywania zdobyczy, silnie umięśnione tylne kończyny do wykonywania skoków oraz długi ogon służący jako przeciwwaga podczas ruchu.
Strategie polowania są różnorodne i fascynujące. Obejmują one: atak z ukrycia (mureny), upodabnianie się do podłoża (kwietnik), tworzenie pułapek (pająki), skradanie się (rzecznica), paralizowanie ofiar (meduzy) czy nawet wabienie potencjalnych ofiar (niektóre ryby głębinowe).
Czy wiesz? Ofiary również rozwinęły liczne przystosowania obronne, takie jak kamuflaż (patyczaki), upodabnianie się do groźnych gatunków (motyl przeźmiernik osowiec), wytwarzanie kolców (najeżka) czy pancerz ochronny (pancernik).
Roślinożerność to podobna relacja antagonistyczna, ale dotyczy roślin jako ofiar. Rośliny nie pozostają jednak bezbronne! Bronią się przed zjedzeniem wytwarzając kolce, substancje toksyczne i drażniące, a niektóre nawet upodabniają się do niesmacznych gatunków lub wtapiają w otoczenie.