Czynności życiowe płazińców i nicieni
Płazińce i nicienie mają ciekawe systemy narządów, które różnią się budową i stopniem złożoności. Poznanie tych różnic pomoże Ci zrozumieć ewolucję układów narządowych u zwierząt.
U płazińców układ pokarmowy składa się z otworu gębowego, gardzieli i silnie rozgałęzionego jelita. Ciekawostką jest, że u tasiemców układ pokarmowy całkowicie zanika - odżywiają się one całą powierzchnią ciała. Trawienie odbywa się zewnątrzkomórkowo, a u niektórych gatunków wyłącznie wewnątrzkomórkowo.
Nicienie posiadają już pełny, drożny układ pokarmowy z otworem gębowym, gardzielą, jelitem (przednim, środkowym i tylnym) oraz otworem odbytowym. Taki układ pokarmowy daje im przewagę - mogą częściej przyjmować pokarm, a poszczególne odcinki przewodu pokarmowego mogą się specjalizować w różnych funkcjach.
Oba typy zwierząt nie posiadają wyspecjalizowanych narządów oddechowych - wymiana gazowa odbywa się przez powierzchnię całego ciała. U płazińców tlen transportowany jest przez silnie rozgałęzione jelito i komórki parenchymy, natomiast nicienie wykorzystują płyn wypełniający jamę ciała.
Ciekawostka! Zauważ, że u tasiemców zanik układu pokarmowego to przystosowanie do pasożytniczego trybu życia - wszystkie substancje odżywcze pobierają one w formie już strawionej przez żywiciela.
Układ wydalniczy płazińców ma charakter protonefridialny - tworzą go dwa kanały biegnące przez całe ciało, połączone w przedniej części kanałem, co przypomina literę H. Układ nerwowy obu grup ma budowę pasmową, ale u nicieni jest bardziej złożony, z wyraźnym zwojem nadprzełykowym i podprzełykowym.
Jeśli chodzi o rozmnażanie, płazińce to głównie obojnaki (z wyjątkiem niektórych gatunków), zdolne do samozapłodnienia lub zapłodnienia krzyżowego. Nicienie wykazują rozdzielnopłciowość i charakterystyczny dymorfizm płciowy, co najlepiej widać u glisty ludzkiej.