Układy wydalniczy i oddechowy
Układ wydalniczy stawonogów przystosował się do różnych środowisk życia. Występują w nim gruczoły wydalnicze, będące przekształconymi metanefrydiami: czułkowe (u podstawy czułków), szczękowe (w okolicy szczęk) i biodrowe (u nasady odnóży krocznych, charakterystyczne dla pajęczaków).
U owadów, wijów i niektórych pajęczaków występują cewki Malpighiego - ślepo zakończone rurki zbierające produkty przemiany materii z jamy ciała i usuwające je przez otwór odbytowy. Stawonogi wodne wydalają głównie amoniak, natomiast lądowe - kwas moczowy, który pozwala oszczędzać wodę.
Układ oddechowy różni się w zależności od grupy. Skorupiaki mają skrzela (zewnętrzne lub wewnętrzne) - cienkościenne, ukrwione wypustki na tułowiu, odwłoku lub odnóżach. U części pajęczaków występują płucotchawki - głębokie płytki, między którymi krąży hemolimfa, z powietrzem dostającym się przez przetchlinki w odwłoku.
Owady, wije i część pajęczaków posiadają tchawki - rozgałęzione rurki docierające do wszystkich komórek ciała. Najcieńsze rozgałęzienia (tracheole) wypełnione są płynem, w którym rozpuszczają się gazy oddechowe. System tchawkowy nie tylko zapewnia wymianę gazową, ale również transportuje tlen bezpośrednio do komórek, działając niezależnie od układu krwionośnego.
💡 Tchawki to genialne przystosowanie do życia na lądzie - dzięki nim owady nie potrzebują barwników oddechowych w hemolimfie, ponieważ tlen jest transportowany bezpośrednio do tkanek!