Izotypy i ich zastosowania
Izotopy to warianty pierwiastka, które różnią się między sobą liczbą neutronów, przy zachowaniu tej samej liczby atomowej. Świetnym przykładem są izotopy wodoru: prot $^1_1$H bez neutronów, deuter $^2_1$H z jednym neutronem oraz tryt $^3_1$H z dwoma neutronami, który w przeciwieństwie do pozostałych jest promieniotwórczy.
Pierwiastki, które nie mają trwałych jąder, nazywamy promieniotwórczymi. Takie atomy przechodzą stopniowe przemiany, aż do osiągnięcia stabilnej formy. Podczas tych przemian emitowane jest promieniowanie. Sam proces nazywamy promieniotwórczością (radioaktywnością) - to przemiana jądra atomowego w inne z jednoczesnym wydzielaniem promieniowania.
Ważnym pojęciem jest okres połowicznego rozpadu $t_{1/2}$, czyli czas, po którym połowa atomów z próbki promieniotwórczej ulega rozpadowi, a emisja promieniowania spada o 50%. Parametr ten jest charakterystyczny dla każdego izotopu promieniotwórczego.
💡 Warto zapamiętać: Średnią masę atomową pierwiastka możemy obliczyć ze wzoru: M_{at.} = \frac{%m_1A_1 + %m_2A_2 + %m_3A_3}{100%}, gdzie %m to procentowa zawartość danego izotopu, a A to jego liczba masowa.