Konfiguracja elektronowa atomów
Konfiguracja elektronowa pokazuje, jak elektrony układają się na powłokach i podpowłokach energetycznych wokół jądra atomu. To podstawa zrozumienia zachowania pierwiastków w reakcjach chemicznych.
Przy budowie konfiguracji elektronowej stosujemy trzy główne zasady. Zakaz Pauliego mówi, że w jednym orbitalu mogą znajdować się maksymalnie dwa elektrony o przeciwnych spinach. Reguła Hunda wskazuje, że elektrony najpierw zajmują pojedynczo orbitale o tej samej energii, a dopiero potem się parują. Natomiast zasada najmniejszej energii (aufbau) określa, że elektrony zajmują najpierw orbitale o najniższej energii.
Elektrony rozmieszczają się według kolejności energetycznej podpowłok: 1s, 2s, 2p, 3s, 3p, 4s, 3d itd. Przykładowe konfiguracje to: wodór (1s¹), hel (1s²), sód (1s² 2s² 2p⁶ 3s¹) czy żelazo (1s² 2s² 2p⁶ 3s² 3p⁶ 4s² 3d⁶).
Wskazówka: Możesz łatwo zapisać konfigurację elektronową za pomocą schematów klatkowych, gdzie każdy orbital to jedna klatka. Podpowłoka s ma 1 orbital (jedną klatkę), p - 3 orbitale, d - 5 orbitali, a f - 7 orbitali.