Tworzenie nazw soli

Druga część dokumentu koncentruje się na zasadach nazewnictwa soli. Proces ten również składa się z kilku istotnych kroków:

1. Nazwy soli składają się z dwóch wyrazów - pierwszy pochodzi od reszty kwasowej, drugi od nazwy metalu.
2. Dla soli kwasów beztlenowych stosuje się końcówkę "-ek" (np. chlorek, siarczek).
3. Dla soli kwasów tlenowych używa się końcówki "-an" oraz podaje się wartościowość niemetalu centralnego reszty kwasowej, gdy dany metal przyjmuje różne wartościowości.

Przykład: CaCl₂ to chlorek wapnia, Na₂SO₄ to siarczan(VI) sodu, a Na₂SO₃ to siarczan(IV) sodu.

Vocabulary: Reszta kwasowa to część cząsteczki kwasu pozostała po odłączeniu atomów wodoru.

Highlight: Przy nazywaniu soli kwasów tlenowych kluczowe jest uwzględnienie wartościowości niemetalu centralnego, szczególnie gdy metal może przyjmować różne wartościowości.

Dokument kończy się serią przykładów ilustrujących prawidłowe nazewnictwo różnych typów soli, co stanowi praktyczne podsumowanie przedstawionych zasad.