Przykłady dysocjacji kwasów tlenowych
Kwasy tlenowe podczas dysocjacji tworzą charakterystyczne aniony zawierające tlen. Kwas węglowy (H₂CO₃) dysocjuje dwustopniowo - najpierw powstaje anion wodorowęglanowy (HCO₃⁻), a następnie anion węglanowy (CO₃²⁻).
Kwas fosforowy (V) jest przykładem kwasu, który dysocjuje trójstopniowo. W pierwszym etapie powstaje jon H₂PO₄⁻, w drugim HPO₄²⁻, a w ostatnim PO₄³⁻. Każdy kolejny etap dysocjacji zachodzi trudniej niż poprzedni.
Inne ważne kwasy tlenowe to kwas siarkowy (IV) H₂SO₃ i kwas azotowy (V) HNO₃. Ten drugi dysocjuje jednostopniowo: HNO₃ → H⁺ + NO₃⁻, co oznacza, że jest silnym kwasem oddającym łatwo jon wodorowy.
🧪 Eksperyment myślowy: Wyobraź sobie, że dodajesz kwas do wody - im więcej jonów H⁺ powstaje (czyli im silniejsza dysocjacja), tym kwas jest mocniejszy i tym bardziej kwaśny będzie roztwór!