Moc elektrolitów i prawo rozcieńczeń Ostwalda
Stała dysocjacji jest miarą mocy elektrolitu - im większa wartość K, tym mocniejszy elektrolit. Na przykład, elektrolit o K = 5,37·10⁻² jest mocniejszy niż elektrolit o K = 1,78·10⁻⁴, który z kolei jest mocniejszy od elektrolitu z K = 1,41·10⁻¹⁰.
Na wartość stałej dysocjacji wpływa rodzaj rozpuszczalnika i temperatura. Co ważne, stała dysocjacji nie zależy od początkowego stężenia substancji i ma stałą wartość w danej temperaturze. Często używa się też wartości pKₐ = -log Kₐ oraz pKᵦ = -log Kᵦ.
Prawo rozcieńczeń Ostwalda opisuje zależność między stałą dysocjacji (K) a stopniem dysocjacji (α). Gdy α jest mały (α < 0,05), można stosować uproszczony wzór: K ≈ α²·C lub K = H+²/Cₐ.
🔍 Praktyczna wskazówka: Wzory Ostwalda są niezwykle przydatne przy rozwiązywaniu zadań z elektrolitów! Pozwalają obliczyć stopień dysocjacji, stężenie jonów czy stałą dysocjacji, gdy znamy pozostałe wartości.
Przy rozwiązywaniu zadań pamiętaj o poprawnych jednostkach - stężenia podajemy zwykle w mol/dm³, a stopień dysocjacji jest wartością bezwymiarową (często wyrażaną w procentach). Na przykład, dla kwasu mrówkowego o stężeniu 1,8 mol/dm³ i α = 0,03, stężenie jonów wodorowych wynosi 0,054 mol/dm³.