Mydła w twardej wodzie
Twarda woda zawiera jony wapnia (Ca²⁺) lub/i magnezu (Mg²⁺), które wchodzą w reakcję z mydłem. Gdy mydło trafia do twardej wody, zaobserwujesz wytrącanie się białego, kłaczkowatego osadu, zgodnie z równaniami:
2 C₁₇H₃₅COO⁻ + Mg²⁺ → (C₁₇H₃₅COO)₂Mg↓
2 C₁₇H₃₅COO⁻ + Ca²⁺ → (C₁₇H₃₅COO)₂Ca↓
Sole wapniowe i magnezowe wyższych kwasów karboksylowych są trudno rozpuszczalne w wodzie, co wyjaśnia, dlaczego mydło słabo się pieni w twardej wodzie i tworzy osad.
Mydła to substancje powierzchniowo czynne (surfaktanty), które mają niezwykłą budowę składającą się z dwóch części:
- części hydrofilowej ("głowy") - polarnej, rozpuszczalnej w wodzie
- części hydrofobowej ("ogona") - niepolarnej, rozpuszczalnej w tłuszczach
Ta amfifilowa (dwulubna) budowa umożliwia mydłom modyfikowanie napięcia powierzchniowego na granicy faz, co jest kluczowe dla ich działania myjącego.
Zapamiętaj! Właśnie ta specyficzna budowa cząsteczek mydeł - z hydrofilową "głową" i hydrofobowym "ogonem" - jest podstawą ich działania jako detergentów.