Najważniejsi pisarze i grupy literackie epoki
Dwudziestolecie międzywojenne wydało wielu wybitnych polskich pisarzy. Wśród nich byli: Witold Gombrowicz ("Ferdydurke"), Stanisław Ignacy Witkiewicz ("Nienasycenie"), Stefan Żeromski ("Przedwiośnie"), Bruno Schulz ("Sklepy cynamonowe") i Zofia Nałkowska ("Granica"). Ich dzieła do dziś stanowią ważne lektury literatury 20-lecia międzywojennego.
W poezji dominowały wyraziste grupy literackie. Skamandryci (Julian Tuwim, Jan Lechoń, Antoni Słonimski) tworzyli poezję zrozumiałą, pełną optymizmu i radości życia. Futuryści (Bruno Jasieński, Aleksander Wat) odrzucali zasady ortografii i gramatyki, prowokując czytelników. Awangarda Krakowska z Tadeuszem Peiperem na czele głosiła kult miasta, masy i maszyny, zachwycając się postępem technicznym.
W literaturze międzywojennej popularne były nowe gatunki: powieść psychologiczna (skupiona na przeżyciach wewnętrznych bohaterów), powieść polityczna (komentująca aktualną sytuację), dramat awangardowy (pełen absurdu i groteski) oraz powieść fantasy (łącząca realizm z elementami magicznymi).
💡 Czy wiesz, że Skamandryci spotykali się w słynnej warszawskiej kawiarni "Pod Pikadorem"? To tam narodziły się jedne z najważniejszych wierszy polskiej poezji XX wieku!
Pod koniec dwudziestolecia, w obliczu narastającego zagrożenia wojną, pojawiła się Awangarda Lubelska (Józef Czechowicz, Czesław Miłosz). Jej twórcy wyrażali niepokój i przeczucie katastrofy. Ten nurt, zwany katastrofizmem, odzwierciedlał lęki społeczeństwa stojącego u progu II wojny światowej.