Opór elektryczny - podstawy
Opór elektryczny to miara zdolności elementu obwodu do przewodzenia prądu. Gdy opór jest duży, materiał słabo przewodzi prąd (jak izolatory). Gdy opór jest mały, materiał dobrze przewodzi prąd (jak metale, np. miedź przewodzi znacznie lepiej niż żelazo).
Opór obliczamy ze wzoru R = U/I, gdzie R to opór mierzony w omach (Ω), U to napięcie w woltach (V), a I to natężenie prądu w amperach (A). Przy stałym oporze, zwiększając napięcie, zwiększamy proporcjonalnie natężenie prądu.
Na wartość oporu wpływa rodzaj materiału oraz wymiary przewodnika. Przewodnik dłuższy ma większy opór, a grubszy - mniejszy. Jeśli materiał spełnia prawo Ohma, jego opór nie zależy od przyłożonego napięcia czy płynącego natężenia.
💡 Wskazówka: Opór można łatwo obliczyć z wykresu zależności U od I, biorąc dowolny punkt i dzieląc odczytane wartości. Dla materiałów spełniających prawo Ohma, wynik będzie zawsze taki sam!
Opornik to element obwodu o znanym oporze, a potencjometr to opornik o regulowanym oporze, który pozwala na zmianę wartości oporu w obwodzie. W praktycznych zadaniach często obliczamy natężenie prądu, znając napięcie i opór I=U/R, np. dla napięcia 9V i oporu 470Ω, natężenie wynosi około 19mA.