Strefy klimatyczno-roślinno-glebowe - część 2
W strefie umiarkowanej chłodnej kontynentalnej rozciąga się tajga - rozległe lasy iglaste porastające gleby bielicowe. Ten ekosystem charakteryzuje się długimi, mroźnymi zimami i stosunkowo krótkimi okresami wegetacyjnymi, co determinuje dominację drzew iglastych.
Przesuwając się w kierunku biegunów, natrafiamy na strefę subpolarną z charakterystyczną tundrą. To obszar, gdzie ze względu na niskie temperatury nie rozwijają się drzewa, a dominują niskie krzewinki, mchy i porosty. Występują tu gleby glejowe i tundrowe, które przez większą część roku są zamarznięte.
W strefie polarnej warunki są tak ekstremalne, że możemy znaleźć jedynie roślinność pionierską - pojedyncze gatunki przystosowane do przetrwania w skrajnie trudnych warunkach. Gleby poligonalne i strukturalne są słabo wykształcone z powodu stałej zmarzliny.
💡 Warto wiedzieć: W tundrze występuje zjawisko wieloletniej zmarzliny (permafrostu), która uniemożliwia rozwój drzew, ponieważ ich korzenie nie mogą wrastać głęboko w glebę.
Zrozumienie powiązań między klimatem, roślinnością i glebami pomaga wyjaśnić, dlaczego różne regiony świata mają tak odmienne krajobrazy i możliwości gospodarowania. To wiedza przydatna nie tylko na geografii, ale także przy analizie globalnych problemów środowiskowych.