Akcja "Burza" i Powstanie Warszawskie
Akcja "Burza" rozpoczęta w styczniu 1944 roku miała dwa główne cele: militarny (walka z Niemcami) oraz polityczny (współpraca z Armią Czerwoną). Rozgrywała się głównie na Kresach Wschodnich, gdzie 27 Wołyńska Dywizja Piechoty AK wraz z Sowietami walczyła przeciwko UPA i Niemcom. Podczas operacji "Ostra Brama" polscy żołnierze wspólnie z Armią Czerwoną zdobyli Wilno i Lwów.
Niestety, akcja zakończyła się porażką - Sowieci rozbrajali oddziały AK, a polskich żołnierzy wcielano do kontrolowanego przez ZSRR Wojska Polskiego, zsyłano do łagrów lub zabijano. Ta zdrada pokazała prawdziwe zamiary Stalina wobec Polski.
Powstanie Warszawskie wybuchło 1 sierpnia 1944 roku o godzinie 17:00 (godzina "W") i trwało 63 dni. Głównymi celami były wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji i uczynienie tego przed wkroczeniem Sowietów. Powstańcy byli jednak słabo przygotowani - z 50 tysięcy żołnierzy AK broń miało zaledwie 10%.
Warto zapamiętać! Dowódcami powstania byli: generał Tadeusz Komorowski "Bór" (Komendant Główny AK) oraz Antoni Chruściel (Komendant Warszawskiego Okręgu AK).
Powstanie zakończyło się klęską. Hitler rozkazał zniszczyć Warszawę i wymordować jej mieszkańców. Niemieckie siły pod dowództwem Ericha von dem Bach-Zalewskiego systematycznie niszczyły miasto miotaczami ognia. Straty były ogromne: zginęło 150 tysięcy mieszkańców, 18 tysięcy powstańców, a 25 tysięcy zostało rannych. Miasto zostało zniszczone w 80%.
Skutki powstania były tragiczne - Sowieci wstrzymali swój atak, ludność stolicy poniosła ogromne straty, a miasto zostało niemal całkowicie zniszczone. W listopadzie 1944 roku Stanisław Mikołajczyk zrezygnował ze stanowiska premiera rządu na uchodźstwie, a jego miejsce zajął Tomasz Arciszewski.