Atak III Rzeszy na ZSRS
Pakt Ribbentrop-Mołotow z 1939 roku był tylko czasowym rozejmem - obie strony planowały atak na siebie. W listopadzie 1940 podczas spotkania w Berlinie wyszły na jaw sprzeczne interesy: Niemcy chcieli skierować ZSRS na Bliski Wschód, a Stalin pragnął rozszerzyć wpływy w Europie.
W grudniu 1940 Hitler podjął ostateczną decyzję o ataku. Operacja "Barbarossa" zakładała błyskawiczne podbicie europejskiej części ZSRS w 4-5 miesięcy. Atak planowany na maj został przełożony na czerwiec 1941.
22 czerwca 1941 rozpoczął się największy atak w historii - na trzech frontach: Leningrad, Moskwa i Ukraina. Niemcy odnosili spektakularne sukcesy przez błędy Stalina, jego zaskoczenie i brak przygotowania do wojny. Stalin nazwał ją "wielką wojną ojczyźnianą", mobilizując patriotyczne uczucia obywateli.
Pamiętaj: Stalin był całkowicie zaskoczony atakiem, mimo że otrzymywał ostrzeżenia od wywiadów innych krajów!
Ofensywa na Moskwę w listopadzie 1941 skończyła się pierwszą porażką Niemiec na lądzie. 5 grudnia Armia Czerwona rozpoczęła kontratak z posiłkami z Syberii, odsuwając wroga o 100-200 km od stolicy.
Oblężenie Leningradu wrzesienˊ1941−styczenˊ1944 trwało 2,5 roku i pochłonęło około 1,5 miliona ofiar. Większość zmarła z głodu i chorób, nie od bombardowań.
Bitwa pod Stalingradem sierpienˊ1942−luty1943 była punktem zwrotnym wojny. Operacja "Fall Blau" miała zdobyć Kaukaz, ale Hitler skupił się na Stalingradzie. Sowiecka operacja "Uran" okrążyła niemiecką armię, a Hitler zabronił odwrotu. 2 lutego 1943 Niemcy skapitulowali - to była ich największa porażka.