Historia cywilizacji Indii i Chin
Cywilizacja w Dolinie Indusu narodziła się około 2400 roku p.n.e., a jej głównymi ośrodkami były miasta Harappa i Mohendżo Daro. To właśnie tam rozwinęły się pierwsze zaawansowane struktury miejskie na subkontynencie indyjskim.
Historia Indii zmieniła się między 2000-1500 r. p.n.e., gdy pojawili się Ariowie. Ważnym władcą był król Asioka 271−236r.p.n.e., który zjednoczył Indie i prowadził pokojową politykę pod wpływem buddyzmu.
W starożytnych Indiach rozwinęły się trzy główne religie: braminizm (wprowadzony przez Ariów, wiara w Brahmę i reinkarnację), hinduizm (połączenie braminizmu z religiami politeistycznymi) oraz buddyzm (dążenie do nirwany i wyzwolenia od cierpienia).
💡 Czy wiesz, że hinduizm, jedna z najstarszych religii świata, nie ma jednego założyciela ani jednej świętej księgi? Jest to raczej zbiór wierzeń, który rozwijał się przez tysiące lat!
Z kolei cywilizacja chińska rozwinęła się w dolinach rzek Huang He i Jangcy. Pierwszymi historycznymi władcami byli przedstawiciele dynastii Shang XVII−XIw.p.n.e., a w 221 r. p.n.e. Qin Huanghi został pierwszym cesarzem jednoczącym Chiny.
Chiny dały światu wybitnych filozofów, jak Laojusz i Konfucjusz, których nauki ukształtowały mentalność Chińczyków na tysiąclecia. Szczególnie konfucjanizm, uznający człowieka za istotę dobrą z natury, stał się fundamentem chińskiej kultury i etyki.