Położenie i początki państwa egipskiego
Nil to był klucz do wszystkiego - bez tej rzeki Egipt po prostu by nie istniał. Państwo dzieliło się na dwie główne części: Egipt Dolny (delta Nilu) ze stolicą Memphis oraz Egipt Górny z Tebami jako centrum.
Pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. Egipt Górny podbił deltę Nilu, tworząc jednolite państwo. Pierwszy władca Menes został faraonem i nosił tytuł "Pan Obydwu Krajów" - jego korona symbolizowała połączenie obu części kraju.
Despotia wschodnia - tak nazywamy system rządów w Egipcie. Faraon miał nieograniczoną władzę i uważano go za wcielenie boga lub jego syna. Państwo podzielono na okręgi zwane nomami, którymi zarządzali nomarchowie - mieli sporą niezależność na swoich terenach.
💡 Ciekawostka: Hierarchia społeczna przypominała piramidę - na szczycie faraon, potem wezyr, dalej kapłani i urzędnicy, a na dole rzemieślnicy i chłopi.
Religia i wierzenia
Politeizm królował w Egipcie - czczono wielu bogów, jak Re (bóg słońca) w Tebach. Egipska religia charakteryzowała się synkretyzmem - łączono różne bóstwa i wierzenia w jedną całość.
Życie pośmiertne było dla Egipcjan najważniejsze! Uważali ziemską egzystencję tylko za krótki epizod przed wiecznym życiem. Dlatego mumifikowanie zwłok było tak istotne - balsamowali ciała, żeby nie uległy rozkładowi.
Piramidy to monumentalne grobowce faraonów, budowane na zachodnim brzegu Nilu. Władca musiał mieć grobowiec równie wspaniały jak jego ziemski pałac - w końcu wieczność to znacznie dłużej niż królewskie panowanie!