Narodziny i rozwój faszyzmu we Włoszech
Faszyzm we Włoszech zaczął się od utworzenia związku kombatanckiego przez Benito Mussoliniego w 1919 roku. Dwa lata później przekształcił go w Narodową Partię Faszystowską, której celem była poprawa warunków życia i pomoc socjalna dla Włochów. Przełomowym momentem stał się "Marsz na Rzym" w październiku 1922 roku, który doprowadził Mussoliniego do stanowiska premiera Włoch.
Początkowo polityka Mussoliniego skupiała się na likwidacji opozycji i walce z mafią sycylijską. Jego rządy przyniosły też pewne pozytywne zmiany: zmniejszenie bezrobocia, reformę rolną i przydział ziemi dla bezrobotnych. Rozwinął również kulturę i sport, co przysparzało mu popularności. W 1929 roku zawarł pakty laterańskie z papieżem Piusem XI, ustanawiając państwo Watykan.
Brutalne oblicze faszyzmu reprezentowały bojówki NPF zwane "czarnymi koszulami", które terroryzowały przeciwników reżimu.
Warto zapamiętać! Faszyzm we Włoszech początkowo zdobył popularność dzięki obietnicom poprawy warunków życia i pomocy socjalnej, ale szybko przekształcił się w system totalitarny.
Powstanie nazizmu w Niemczech
W Niemczech podobny ruch zaczął się formować pod przywództwem Adolfa Hitlera, który w 1921 roku stanął na czele partii DAP, przekształconej później w NSDAP (Narodową Socjalistyczną Niemiecką Partię Robotniczą). Po nieudanym puczu monachijskim w 1923 roku, Hitler odbudował partię i napisał "Mein Kampf" – książkę przedstawiającą zasady nazizmu.
Rosnące poparcie doprowadziło Hitlera do stanowiska kanclerza Niemiec 30 stycznia 1933 roku. Podpalenie parlamentu w lutym 1933 roku posłużyło jako pretekst do wprowadzenia ustaw nadzwyczajnych. W czerwcu 1934 roku podczas "nocy długich noży" Hitler rozprawił się z przywódcami SA (oddziałów szturmowych zwanych "brunatnymi koszulami").