Imperium Rzymskie i jego społeczeństwo
Pax Romana (pokój rzymski) to okres stabilności i rozkwitu Imperium Rzymskiego. Rozpoczął się za panowania Oktawiana Augusta, pierwszego cesarza z dynastii julijsko-klaudyjskiej. Kontynuowała go później dynastia Antoninów, której najwybitniejsi przedstawiciele to Hadrian i Antonin Pius.
Społeczeństwo rzymskie było silnie zhierarchizowane. Niewolnicy, będący jeńcami wojennymi lub porwanymi przez piratów, byli traktowani jak rzeczy, którymi można było swobodnie rozporządzać. Nie posiadali żadnych praw politycznych. Z kolei wyzwoleniec to były niewolnik, który uzyskał wolność, ale bez pełni praw obywatelskich.
W 212 roku n.e. cesarz Karakalla wydał przełomowy edykt, który nadawał status obywateli wszystkim wolnym mieszkańcom imperium. Wcześniej, w 129 r. n.e., powstał słynny Wał Hadriana - system fortyfikacji (limes) złożony z kamiennych murów, chroniący północne granice imperium.
Ciekawostka: Jednym z kluczowych elementów jednoczących rozległe imperium był kult cesarski. Już w 42 r. p.n.e. Juliusza Cezara uznano za bóstwo, co rozpoczęło tradycję ubóstwiania władców Rzymu.
Proces romanizacji polegał na rozpowszechnianiu kultury rzymskiej i rzymskiego systemu politycznego na podbitych terenach. Na zachodzie imperium dominował język łaciński, a na wschodzie - grecki, co pokazuje dwoisty charakter tej potężnej cywilizacji.