Alternatywny zapis:

stanowisk kościelnych. Rekonstrukcja opactwa w Cluny z końca XI w 11111111111 1 1141 Konflikt cesarstwa & papiestwem Konflikt Grzegorza VII z cesarzem Henrykiem IV stał się początkiem sporu o inwestyturę. Cesarz Henryk IV był wrogo nastawiony do decyzji papieża dotyczącej inwestytury duchowej. Uznał ją za próbę ograniczenia jego władzy i dlatego nie zamierzał się do niej dostosować. Grzegorz VII w celu zmuszenia cesarza do uległości nałożył na niego ekskomunikę. To spowodowało, że od władcy zaczęli się odwracać jego poddani, którzy wywołali bunt w Niemczech. Henryk IV, chcąc opanować sytuację w kraju, postanowił się ukorzyć przed papieżem. W tym celu udał się w 1077 r. do zamku w Canossie, w którym przebywał Grzegorz VII. Papież ostatecznie zdjął ekskomunikę i chwilowo umocnił swoją pozycję. Cesarz po stłumieniu buntu w Niemczech znowu skierował się przeciwko Grzegorzowi VII. Spór cesarza z papieżem spowodował, że europejscy władcy podzielili się na dwa stronnictwa: obóz gregoriański i obóz cesarski. W 1084 r. Henryk IV zajął Rzym i przyczynił się do wyboru antypapieża, natomiast Grzegorz VII uciekł z miasta i niedługo później zmarł. Spór o inwestyturę był kontynuowany jeszcze przez kilkadziesiąt lat. Konkordat wormacki Konflikt cesarstwa z papiestwem o inwestyturę został zakończony w I połowie XII w. W 1122 r. w Wormacji cesarz Henryk V. zawarł porozumienie z papieżem Kalikstem.II. Postanowienia konkordatu wormackiego: • biskup miał być wybierany zgodnie z prawem kościelnym i zaakceptowany przez papieża, • cesarzowi przysługiwało prawo przyznawania lenna (dóbr ziemskich) nowemu dostojnikowi kościelnemu, • papież nadawał pierścień i pastorał (symbole władzy duchowej), ● cesarz wręczał berto (symbol władzy świeckiej). Wzrost znaczenia papiestwa Papiestwo uzyskało szczył połęgi za papieża Innocentego III. Innocenty III w czasie swojego pontyfikatu (1198-1216) prowadził aktywną politykę zewnętrzną i wewnętrzną: skupienie władzy w Kościele pod swoim zarządem, ● zapoczątkowanie IV i V wyprawy krzyżowej do Ziemi Świętej i krucjaty przeciwko heretykom w południowej Francji, • wspieranie walk z muzułmanami na Półwyspie Iberyjskim, popieranie misji chrystianizacyjnych wśród plemion pogańskich żyjących nad Bałtykiem, dwukrotne ingerowanie Innocentego III w wybór nowego cesarza, narzucenie królom Francji i Anglii swojej woli politycznej, ● zatwierdzenie nowych zakonów dominikanów i franciszkanów, • zwołanie w 1215 r. soboru, który potwierdził prymat władzy papieskiej i uchwalił nowe zmiany w Kościele.