Instytucje kontrreformacji
Święta inkwizycja odegrała kluczową rolę w kontrreformacji. Jej głównym zadaniem było wyszukiwanie i sądzenie heretyków, których po wyroku przekazywano władzy świeckiej w celu wymierzenia kary. Inkwizycją kierowało Święte Oficjum - instytucja złożona z sześciu kardynałów.
Święte Oficjum rozpatrywało różnorodne sprawy o herezję i wydawało wyroki. Pod ich jurysdykcję trafiały nie tylko osoby głoszące poglądy sprzeczne z nauką Kościoła, ale również duchowni łamiący celibat czy osoby oskarżone o czary.
Symbolem kontrreformacji stało się Towarzystwo Jezusowe, powszechnie znane jako zakon jezuitów. Założycielem zakonu był Ignacy Loyola. Jezuici stali się czołowymi obrońcami katolicyzmu i prowadzili intensywną działalność edukacyjną i misyjną.
🔍 Jezuici byli wyjątkowo skuteczni w swoich działaniach, ponieważ jako jedyni spośród zakonów składali specjalny ślub posłuszeństwa papieżowi, co czyniło ich niezwykle oddanymi realizatorami polityki Kościoła.
Działania kontrreformacyjne przyniosły Kościołowi katolickiemu odzyskanie wielu wiernych i wzmocnienie jego pozycji, szczególnie w południowej i wschodniej Europie. Jednocześnie doprowadziły do głębokich podziałów religijnych, które w niektórych regionach utrzymują się do dziś.