Królestwo Kongresowe - kluczowe postacie
Car Aleksander I objął tron w 1814 roku i początkowo wydawał się dość przychylny Polakom. Uważał, że odbudowa państwa polskiego związanego z Rosją zwiększy jego wpływy w Europie. Kreował się na liberała i zwolennika ustroju konstytucyjnego, choć w praktyce zachował pełnię władzy - kierował polityką, był zwierzchnikiem sił zbrojnych, mianował urzędników i mógł rozwiązywać sejm.
Adam Jerzy Czartoryski był bliskim przyjacielem cara Aleksandra I i pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych Rosji. Dążył do wzmocnienia pozycji Rosji, licząc na odbudowę państwa polskiego. Jako zwierzchnik wileńskiego okręgu szkolnego dbał o rozwój polskiego szkolnictwa na ziemiach zaboru rosyjskiego. Podczas powstania listopadowego zaangażował się w walkę, po czym udał się na emigrację do Francji.
Franciszek Lubecki jako minister skarbu znacząco przyczynił się do rozwoju gospodarczego Królestwa Polskiego. Doprowadził do obniżenia ceł na polskie towary na granicy z Rosją, opracował plan rozwoju górnictwa i hutnictwa. Za jego kadencji powstało wiele fabryk i nastąpił wzrost dochodów państwa, a w 1828 roku założono Bank Polski.
Szczególnie tragiczny był los Waleriana Łukasińskiego, weterana wojen napoleońskich i założyciela Towarzystwa Patriotycznego. Po zdradzie, informacje o jego tajnej organizacji trafiły do cara, a sam Łukasiński został skazany na 7 lat ciężkich robót. Podczas powstania listopadowego został potajemnie wywieziony do Rosji.