Królestwo Polskie na początku lat 60. XIX w. miało miejsce po zniesieniu granicy celną między Królestwem Polskim a Rosją przez cara Mikołaja I, co doprowadziło do rozwoju gospodarczego. System rządów, samodzierżawie, był wprowadzony przez cara, który miał nieograniczoną władzę. Po wojnie krymskiej, car Aleksander II przeprowadził reformy społeczne i administracyjne, co sprzyjało poprawie sytuacji Polaków. Jednak manifestacje patriotyczne dążyły do jeszcze większej niezależności.
Manifestacje patriotyczne
Patriotyczne manifestacje były wynikiem liberalizacji życia w Rosji oraz spowodowały wzrost nastrojów patriotycznych, zwłaszcza wśród młodzieży szkolnej i przedstawicieli inteligencji. Organizowano publiczne masowe wystąpienia, które przyczyniły się do zabicia demonstrantów podczas jednej z manifestacji w 1861 r. Delegacja miejska oraz Rewolucja moralna były nieoficjalnymi organizacjami, które dążyły do reform i przywrócenia autonomii w sposób pokojowy.
Próba stłumienia nastrojów patriotycznych
Władze rosyjskie próbowały stłumić nastroje patriotyczne poprzez przywrócenie Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświaty oraz wprowadzenie stanu wojennego. Wielopolski podjął się reform, takich jak przywrócenie języka polskiego w administracji czy znieście pańszczyzny. Jednak reformy te nie spotkały się z uznaniem wszystkich grup społeczeństwa.
Biali i Czerwoni
W latach 1861 – 1862 w Królestwie Polskim wykształciły się dwa obozy polityczne: Biali i Czerwoni. Biali dążyli do niepodległości poprzez stopniowe reformy, podczas gdy Czerwoni rozwijali spiskową działalność i dążyli do jak najszybszego wybuchu powstania. Ich cele oraz sposoby działania znacząco się różniły.
W celu lepszego poznania historii Królestwa Polskiego przed powstaniem styczniowym, warto zapoznać się z quizami, prezentacjami oraz streszczeniami na ten temat. Przejście przez te materiały pozwoli lepiej zrozumieć skutki manifestacji patriotycznych oraz innych wydarzeń z tego okresu.
